ایران در رتبه‌بندی سال ۲۰۱۶ از میان ۱۴۰ کشور رتبه ۸۴ را به خود اختصاص داد و سال ۲۰۱۲ از میان ۱۵۱ کشور رتبه ۷۷ را کسب کرده بود.
تأمین ۲۴/ مطالعه جدیدی که توسط بنیاد اقتصاد نوین (NEF) انجام شده، کشورهای شاد جهان را بر اساس معیارهای جدید رتبه‌بندی کرده است. به دلیل آنکه پایداری سیاره ما، زمین، بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته، شاخصی تعریف شده است به نام شاخص سیاره شاد (HPI) که میزان کیفیت زندگی انسان‌ها را در دنیای امروز با شاخص‌هایی بیش از ثروت، شادی و رفاه می‌سنجد.
به گزارش وبسایت مددکاری اجتماعی ۲۰۱۵ به نقل از تامین ۲۴، این شاخص ردپای مخرب انسان‌ها بر محیط زیست را نیز در نظر می‌گیرد و اعتقاد دارد که کیفیت زندگی انسان‌ها بدون وجود زمین پاک معنا ندارد.
به گزارش دنیای اقتصاد، اگرچه در دنیا شاخص‌ها و گزارش‌های زیادی برای اندازه‌گیری میزان رفاه، سلامتی، آزادی و ثروت وجود دارد که هر کدام، کشورها را براساس معیارهای معینی در موارد مختلف رتبه‌بندی می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به شاخص زندگی بهتر، ارزیابی توسعه پایدار اقتصادی و گزارش جهان شاد اشاره کرد، اما از سال ۲۰۰۹ شاخص جدیدی به نام شاخص سیاره شاد (HPI) توسط بنیاد اقتصاد نوین (NEF) تعریف شده که معیارها را درکنار هم ارزیابی می‌کند.
این بنیاد در واقع یک اتاق فکر پیشرو در بریتانیا است که برای ترویج عدالت اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی تلاش می‌کند و هدفش تغییر اقتصاد به سود مردم و سیاره زمین است. این شاخص در واقع دو معیار شادی و سلامتی را با توجه به استانداردهای پایداری کره زمین و محیط زیست که در هر کشوری رعایت می‌شوند در نظر می‌گیرد
در این شاخص مشخص می‌شود که در کدام کشورها مردم در کنار شاد بودن و امید به زندگی بیشتر، با کمترین میزان تخریب محیط زیست زندگی می‌کنند. این شاخص اولین بار در سال ۲۰۰۹، سپس در سال ۲۰۱۲ منتشر شد و امسال یعنی در سال ۲۰۱۶ سومین و کامل‌ترین نسخه از این شاخص منتشر شده است که ۱۴۰ کشور دنیا را رتبه‌بندی کرده است.
ایران در رتبه‌بندی سال ۲۰۱۶ از میان ۱۴۰ کشور رتبه ۸۴ را به خود اختصاص داد و سال ۲۰۱۲ از میان ۱۵۱ کشور رتبه ۷۷ را کسب کرده بود. البته در این گزارش اشاره شده است که به دلیل تغییر روش‌ها و منابع اطلاعاتی رتبه کشورها در سال‌های مختلف با یکدیگر قابل مقایسه نیستند. به‌طور مثال در اندازه‌گیری شاخص سال ۲۰۱۲، معیار «پیامد نابرابری» مورد ارزیابی قرار نگرفته بود. در رتبه‌بندی سال ۲۰۱۶، ایران بهترین رتبه‌اش را در معیار امید به زندگی گرفته است. سن امید به زندگی در ایران ۸/ ۷۴ سالگی است و رتبه ایران در این معیار ۵۲ است. رتبه رفاه در ایران، ۱۰۱ است و رتبه اثرات مخرب زیست‌محیطی و پیامد نابرابری به ترتیب ۷۴ و ۸۱ هستند.
جالب است که بر خلاف تصور، ۱۰ کشور اول در این رتبه‌بندی، کشورهای غربی ثروتمند یا کشورهای شمال اروپا که به شیوه‌های مدرن زندگی خودشان افتخار می‌کنند، نیستند. بلکه ۱۰ کشور برتری که مردمانش توانایی زندگی خوب و پایدار را دارند، کشورهای آمریکای لاتین و آسیا-اقیانوسیه هستند. کاستاریکا برای سومین بار با امتیاز ۷/ ۴۴ در صدر این رتبه‌بندی قرار گرفت و شادترین و پایدارترین کشور دنیا شد.
شبکه‌های اجتماعی قوی، سرمایه‌گذاری برای تحصیل و سلامت و ارتباط قوی و عمیق با طبیعت و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر از دلایل پیشی گرفتن این کشور نسبت به کشورهای ثروتمند است. بعد از آن، مکزیک، کلمبیا، وانواتو، ویتنام، پاناما، نیکاراگوئه، بنگلادش، تایلند و اکوادور به ترتیب رتبه‌های ۲ تا ۱۰ را به خود اختصاص داده‌اند. نروژ که در آن امید به زندگی و رفاه در بالاترین میزان قراردارد، به دلیل اثرات مخرب زیست‌محیطی بسیارش که سه برابر بیشتر ازظرفیت زمین برای رسیدن به پایداری است، رتبه ۱۲ را به خود اختصاص داده‌است. همچنین آمریکا یکی از کشورهایی است که بیشترین ردپای تخریب محیط زیست را دارد.
روش اندازه‌گیری شاخص
اطلاعات مورد استفاده در این رتبه‌بندی، از منابعی قوی مانند سازمان ملل متحد، نظرسنجی گالوپ و شبکه جهانی آلاینده‌های بشری به‌دست آمده و در نهایت ۱۴۰ کشور اطلاعاتشان قابل دسترسی و مطالعه بوده‌است. چهار معیار اصلی که در این شاخص مورد مطالعه قرار گرفته‌اند به این شرح هستند:
رفاه: میزان رضایت شهروندان هر کشور از کل وضعیت زندگیشان است که به آنها از صفر تا ۱۰ امتیاز داده‌شده است. ۴۵ کشور امتیازشان بیشتر از ۶ شده است که این یعنی رفاه خوبی دارند. ۴۲ کشور در وضعیت متوسط رفاهی هستند و امتیاز بین ۵ تا ۶ را به دست آورده‌اند. ۵۳ کشور امتیازشان کمتر از ۵ است که وضعیت رفاهی چندان خوبی ندارند. امتیاز ایران در معیار رفاه ۶/ ۴ است.
امید به زندگی: تعداد سال‌هایی است که هر نفر امید دارد که زندگی خواهد کرد. این معیار با تعداد سال‌های سن بیان می‌شود. ۵۰ کشور امید به زندگیشان بیش از ۷۵ سال است، ۵۵ کشور بین ۶۵ تا ۷۵ سال است و ۳۵ کشور امید به زندگیشان ۶۵ سال یا کمتر است. میزان امید به زندگی در ایران ۸/ ۷۴ سال است.
پیامدهای نابرابری: این معیار نشان می‌دهد که توزیع امید به زندگی و رفاه در یک کشور چقدر نابرابر است. این معیار به‌صورت درصد بیان می‌شود و هرچقدر درصد آن کمتر باشد، یعنی نابرابری کمتر است. در این معیار، در ۳۸کشور جهان کمتر از ۱۵درصد، ۶۲ کشور ۱۵ تا ۳۰ درصد و ۴۰ کشور بیشتر از ۳۰درصد نابرابری وجود دارد. در ایران ۲۳درصد نابرابری وجود دارد.
اثر مخرب زیست‌محیطی: میانگین تاثیر مخرب هر شهروند بر محیط زیست کشورش است. این معیار با واحدی به نام میانگین هکتار جهانی (gha) بیان می‌شود و منظور از آن یک هکتار از زمینی حاصلخیز است که میزان متوسطی از محصول را در هر سال عرضه می‌کند. در ۴۲ کشور سرانه اثر مخرب زیست‌محیطی ۷۳/ ۱ هکتار جهانی یا کمتر بوده است. در ۴۶کشور سرانه اثر مخرب زیست‌محیطی بین ۷۳/ ۱ و ۴۶/ ۳ هکتار جهانی بوده و در ۵۲ کشور سرانه اثرات مخرب بیش از ۴۶/ ۳ هکتار جهانی بوده است. به عبارت دیگر ۵۲ کشور بیش از دوبرابر ظرفیت زمین، باعث تخریب آن می‌شوند. سرانه ردپای مخرب ایرانی‌ها بر محیط زیست کشورشان ۸/ ۲ هکتار جهانی است.
در نتیجه، امتیاز شاخص سیاره شاد از حاصل ضرب سه عدد رفاه، امید به زندگی و پیامد نابرابری، تقسیم بر سرانه اثر مخرب زیست‌محیطی به دست می‌آید.
